26 października 2025 r. w Białowieży miało miejsce wyjątkowe wydarzenie, poświęcenie pomnika śp. ks. Konstantego Bajko. Uroczysty dzień zainaugurowała św. Liturgia, sprawowana w miejscowej cerkwi p/w św. Mikołaja Cudotwórcy pod przewodnictwem Jego Ekscelencji, Najprzewielebniejszego Pawła, Biskupa Hajnowskiego. Po zakończeniu św. Liturgii i nabożeństwa żałobnego w intencji zasłużonego kapłana, ś. p. ks. Konstantego Bajko, Jego Ekscelencja biskup Paweł poświęcił pomnik upamiętniający Jego osobę. Kolejnym punktem uroczystego dnia była prelekcja w Białowieskim Ośrodku Kultury przygotowana przez Doroteusza Fionika, autora książki „Ojciec Konstanty Bajko”, prezentowanej podczas wydarzenia. Przedsięwzięcie, którego organizatorami były: Stowarzyszenie Bractwo Prawosławne św. św. Cyryla i Metodego koło w Hajnówce i Parafia prawosławna p/w św. Mikołaja w Białowieży, zostało zorganizowane przy wsparciu Zarządu Województwa Podlaskiego.
Za: www.cerkiew.pl
Zdjęcia: Aleksander Wasyluk
Konstanty Bajko urodził się 6 marca 1909 roku w Białowieży. Rodzina Bajko zmuszona była udać się w głąb Rosji w okresie bieżeństwa. Trafili do wsi Nagojsk, w guberni Riazańskiej. W latach 1925-1932 Konstanty uczył się w Prawosławnym Seminarium Duchownym w Wilnie. W 1932 roku został przyjęty na wydział Teologii Uniwersytetu Warszawskiego. Święcenia diakonatu, a następnie święcenia kapłańskie otrzymał w marcu 1934 roku. Jego pierwszą parafią była wieś Świerże na Chełmszczyźnie. Tytuł magistra teologii otrzymał w czerwcu 1937 roku. W czasie okupacji i wojny niemiecko-rosyjskiej ukrywał Żydów i Cyganów. W maju 1944 roku niemieckie władze okupacyjne zmusiły duchownego do opuszczenia Klecka, gdzie był proboszczem cerkwi. W sierpniu 1944 roku otrzymał stanowisko nauczyciela religii w przeorganizowanych szkołach w Bielsku Podlaskim. W październiku 1946 roku został uprowadzony przez oficerów radzieckiej Rosji. W tym samym roku, w listopadzie, Trybunał Wojskowy Wojsk NKWD skazał go na 15 lat ciężkich robót, konfiskatę majątku oraz 5 lat pozbawienia praw publicznych. Został wywieziony do północnej Workuty, gdzie pracował w łagrach przy wydobyciu węgla kamiennego. Po przejściu kursu felczera w 1948 roku stał się obozowym chirurgiem. W październiku 1956 roku wrócił do Bielska Podlaskiego. W lutym 1957 roku otrzymał misję kanoniczną na nauczanie prawosławnej religii w bielskich szkołach. W latach 1961-1963 pełnił funkcję proboszcza parafii Zmartwychwstania Pańskiego w Bielsku Podlaskim. Do Stargardu Szczecińskiego przeniesiony został w 1970 roku, otrzymał również prawo noszenia mitry. W 1983 roku przeniesiono go w stan spoczynku. Od listopada przebywał w monasterze pod wezwaniem świętego Onufrego Wielkiego w Jabłecznej. 12 października 1984 roku zmarł w Bielsku Podlaskim. Pochowany został w Białowieży.